Mijn stem, een magisch wonder waarmee je kunt praten maar nog zoveel meer.  Zingen bijvoorbeeld maar daar begin ik niet meer aan. Die tijd is geweest. Gelukkig kan ik nog veel meer met mijn stem. Je zou mij voor de grap eens moeten bellen en er voor zorgen dat ik niet opneem. Ik durf te wedden dat je in een scheur ligt. Zoals je weet ben ik namelijk niet gemiddeld en dat hoor je in mijn voicemail terug. Door mijn stem te gebruiken heb ik al een hoop mensen laten lachen. Een gek stemmetje opzetten, praten met een accent of een presentatie voorlezen alsof het de verkeersinformatie is. Je moet het maar kunnen, en niet alleen ikzelf maar ook een hoop anderen zeggen dat ik dat kan. Hoe dit allemaal is ontstaan? Ik neem je mee terug in de tijd. 

Vroeger voelde ik me vaak alleen, had weinig vrienden en werd gepest. De enige waar ik toen op kon vertrouwen was ikzelf. Naast alle potjes mens-erger-je-niet en ganzenbord die ik met mezelf heb gespeeld (wel ideaal als je niet tegen je verlies kan), had ik ook leuke gesprekken met mezelf. Alleen was het toch best vreemd als je met dezelfde stem terug praat. Ik probeerde dus allemaal andere stemmetjes op te zetten. Met succes. Het ene moment was ik in gesprek met de stem van Gaston van de Postcodeloterij, het andere moment iemand met een plat Rotterdams accent.

Ook komt daar nog bij dat mijn vader iets soortgelijks deed. Niet om zichzelf minder eenzaam te voelen maar hij maakte radio. Bij de lokale omroep maar nog veel eerder bij een piratenzender. Daar had hij de stem van Opa Bakema geïntroduceerd, deze kwam regelmatig aan de eettafel ter sprake. Dat maakte het toch wat leuker tussen de ruzies van mijn ouders door. Wederom lijk ik dus weer op mijn vader.

Al een aantal jaar maak ik online radio. Nu moet ik toegeven dat ik daar het afgelopen jaar geen mogelijkheid toe heb gehad dus ook dat staat eigenlijk stil. Toch heb ik recent een stap gezet. Vrienden van mij roepen al maanden of misschien zelfs jaren dat ik eens naar een echte radio moet stappen. Mijn stem laten horen wat ik ben geknipt voor de radio zeggen ze. Zoals ik zelf zeg, ik heb het gezicht voor de radio. Gister heb ik dan ook echt de stap gezet. Een demo gemaakt, niet geoefend, gewoon in 1 keer en verstuurd.  Pas na het versturen heb ik ‘m beluisterd en het was okee. Nu is het afwachten wat de NPO er van vindt. Ik ben benieuwd en zit toch wel een beetje in spanning. Eindelijk een stap gezet in een van mijn oudste hobby’s (eind 2007 begon ik), inmiddels ook wel passie te noemen.